Θ.Τ. άνδρας 72 ετών.
ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ
Είμαι συνταξιούχος. Την ομοιοπαθητική τη γνώρισα το 1972 όταν αρρώστησε η κόρη μου με σκλήρυνση κατά πλάκας. Τότε με τρέχανε σε διάφορους γιατρούς, μου συνέστησαν και την ομοιοπαθητική. ,...
Είμαι συνταξιούχος. Την ομοιοπαθητική τη γνώρισα το 1972 όταν αρρώστησε η κόρη μου με σκλήρυνση κατά πλάκας. Τότε με τρέχανε σε διάφορους γιατρούς, μου συνέστησαν και την ομοιοπαθητική. ,...
Την είχα πάει σε κάποιο γιατρό δεν θυμάμαι το όνομά του, ζήτησα τη βοήθειά του, μου είπαν ότι δεν μπορούν, ότι παίρνει κορτιζόνες και είναι δύσκολο να παρέμβουν.
Δεύτερη επαφή είχα δυστυχώς με το άτομό μου. Έχω σκλήρυνση κατά πλάκας και είμαι στο τελευταίο στάδιο. Το 1973 που μου πρωτοεμφανίστηκε με διπλωπία κλπ, πήγα στον παθολόγο, μου συνέστησε κορτιζόνη.
Έχων όμως πικρά πείρα από κορτιζόνη την απέρριψα ασυζητητί. Έχω πικράν πείραν γιατί αυτή μου έφαγε το παιδί μου.
΄Όταν του το είπα του γιατρού ότι δεν κάνω κορτιζόνη, γιατί θα πάθω διαβήτη, μου απάντησε ότι και τον διαβήτη θα τον πολεμήσουμε με τις ινσουλίνες ενώ την σκλήρυνση κατά πλάκας δεν μπορούμε να την πολεμήσουμε με τίποτ'άλλο.
Κατά σύμπτωση μιά μέρα άκουσα από το ραδιόφωνο μία συνέντευξη που έδινε ο κύριος Σπύρος Διαμαντίδης, γιατρός ομοιοπαθητικός. Και αφού τελείωσε τη συνέντευξή του ζήτησε να του κάνουν ερωτήσεις οι ακροατές. Μιά κοπέλλα λοιπόν ρώτησε άν μπορεί να κάνει καλό στη σκλήρυνση κατά πλάκας. Απάντησε θα προσπαθήσουμε. Αυτό εμένα μούδωσε φτερά.
Μπορώ να πώ τώρα πλέον ότι πέρασε η δεκαετία, άν ακόμα δεν έχω καταρρεύσει οριστικά, δεν έχω πεθάνει όχι από την σκλήρυνση κατά πλάκας αλλά από κάποια άλλη αιτία, είναι από την ομοιοπαθητική. Δεν έχω κάποια άλλη αιτία, η καρδιά μου λειτουργεί καλά, το έλκος του στομάχου το διατηρώ καλά. Το σάκχαρο που ήταν ανεβασμένο κυμαίνεται στα φυσιολογικά όρια. το έντερό μου λειτουργεί κι αυτό κανονικά.
Όλα αυτά είναι επιτεύγματα για μένα, είμαι 10 χρόνια στην πολυθρόνα. Δεν μου υποσχέθησαν οι άνθρωποι ότι θα με σηκώσουν, δεν μου υποσχέθησαν ότι θα περπατήσω, ....που είμαι εις θέση, άν με κρατήσουν δυό, ένας αριστερά κι ένας δεξιά να μπορώ να στηθώ και στα πόδια μου.
