Νέες ελπίδες για τους ανθρώπους που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας προσφέρει η μελισσοθεραπεία. Για την ακρίβεια, αυτή η προσέγγιση αντιμετώπισης της νευρολογικής ασθένειας προβλέπει τσιμπήματα του ασθενούς από μέλισσες, αφού το δηλητήριό τους φαίνεται ότι έχει καταπραϋντική δράση στα συμπτώματα της σκλήρυνσης,
αλλά και ότι ανακόπτει την εξέλιξή της. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του περιοδικού «Paris Match», κάθε συνεδρία μελισσοθεραπείας είναι αρκετά οδυνηρή, αλλά οι ασθενείς που υποβάλλονται σε αυτή δείχνουν αποφασισμένοι, αφού δεν είναι έτσι κι αλλιώς λιγότερο οδυνηρά τα συμπτώματα της σπαστικότητας, των πόνων, αλλά και των μουδιασμάτων που τους προκαλεί η βασική νόσος.
Εκτός από τον πόνο που προκαλούν τα τσιμπήματα, η διαδικασία είναι αρκετά πολύπλοκη. Ο ειδικός διαθέτει ένα τσιμπιδάκι για τα φρύδια, ένα πιεσόμετρο και ένα ειδικό μηχάνημα που εντοπίζει τα σημεία όπου πρέπει να τσιμπήσουν οι μέλισσες. Αφού μετρήσει την πίεση του ασθενούς, ανοίγει το βάζο με τα έντομα, τα πιάνει ένα-ένα με το τσιμπιδάκι και τα αφήνει στα σημεία που θέλει να τσιμπήσουν. Ενας γενικός κανόνας είναι ότι δεν θα πρέπει τα τσιμπήματα να ξεπεράσουν τα έντεκα, καθώς μετά μπορεί η ποσότητα του δηλητηρίου να αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς. Οταν το δηλητήριο περνάει στην κυκλοφορία του αίματος, τότε ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται, όπως και η πίεση για λίγη ώρα και μετά ξαναπέφτει.
Την ώρα όμως που οι ειδικοί της μελισσοθεραπείας υπογραμμίζουν ότι το δηλητήριο επιβραδύνει την ασθένεια και μπορεί ακόμα και να βοηθήσει στην ανασύνθεση της μυελίνης, η οποία καταστρέφεται από τη νόσο, οι γιατροί αντιδρούν μάλλον αρνητικά. «Δεν θέλουν να ακούνε καν γι’ αυτή την αντιμετώπιση της νόσου», αναφέρει στο γαλλικό περιοδικό ένας μελισσοκόμος και ένθερμος υποστηρικτής της μελισσοθεραπείας, ο Μπερνάρ Νικολέ. Ο ίδιος όμως επιμένει, αφού όπως εξηγεί, το δηλητήριο της μέλισσας περιέχει ιντερφερόνες, πρωτεΐνες που επιδρούν στα νευρικά κύτταρα και επιτρέπουν την καλύτερη κυκλοφορία των νευρικών πληροφοριών. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ιντερφερόνες είναι θεραπεία που εφαρμόζει στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας η κλασική ιατρική, αφού έχει αποδειχτεί ότι μειώνουν τις ώσεις, δηλαδή τις περιόδους έξαρσης της νόσου. Οπως καταλήγει ο Νικολέ, μπορεί οι ασθενείς να μη βρίσκουν την πλήρη θεραπεία, που έτσι κι αλλιώς προς το παρόν δεν υπάρχει, ωστόσο αρκετοί από αυτούς καταφέρνουν να αποφύγουν την κορτιζόνη.
Κ.Ν.
αλλά και ότι ανακόπτει την εξέλιξή της. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του περιοδικού «Paris Match», κάθε συνεδρία μελισσοθεραπείας είναι αρκετά οδυνηρή, αλλά οι ασθενείς που υποβάλλονται σε αυτή δείχνουν αποφασισμένοι, αφού δεν είναι έτσι κι αλλιώς λιγότερο οδυνηρά τα συμπτώματα της σπαστικότητας, των πόνων, αλλά και των μουδιασμάτων που τους προκαλεί η βασική νόσος.
Εκτός από τον πόνο που προκαλούν τα τσιμπήματα, η διαδικασία είναι αρκετά πολύπλοκη. Ο ειδικός διαθέτει ένα τσιμπιδάκι για τα φρύδια, ένα πιεσόμετρο και ένα ειδικό μηχάνημα που εντοπίζει τα σημεία όπου πρέπει να τσιμπήσουν οι μέλισσες. Αφού μετρήσει την πίεση του ασθενούς, ανοίγει το βάζο με τα έντομα, τα πιάνει ένα-ένα με το τσιμπιδάκι και τα αφήνει στα σημεία που θέλει να τσιμπήσουν. Ενας γενικός κανόνας είναι ότι δεν θα πρέπει τα τσιμπήματα να ξεπεράσουν τα έντεκα, καθώς μετά μπορεί η ποσότητα του δηλητηρίου να αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς. Οταν το δηλητήριο περνάει στην κυκλοφορία του αίματος, τότε ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται, όπως και η πίεση για λίγη ώρα και μετά ξαναπέφτει.
Την ώρα όμως που οι ειδικοί της μελισσοθεραπείας υπογραμμίζουν ότι το δηλητήριο επιβραδύνει την ασθένεια και μπορεί ακόμα και να βοηθήσει στην ανασύνθεση της μυελίνης, η οποία καταστρέφεται από τη νόσο, οι γιατροί αντιδρούν μάλλον αρνητικά. «Δεν θέλουν να ακούνε καν γι’ αυτή την αντιμετώπιση της νόσου», αναφέρει στο γαλλικό περιοδικό ένας μελισσοκόμος και ένθερμος υποστηρικτής της μελισσοθεραπείας, ο Μπερνάρ Νικολέ. Ο ίδιος όμως επιμένει, αφού όπως εξηγεί, το δηλητήριο της μέλισσας περιέχει ιντερφερόνες, πρωτεΐνες που επιδρούν στα νευρικά κύτταρα και επιτρέπουν την καλύτερη κυκλοφορία των νευρικών πληροφοριών. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ιντερφερόνες είναι θεραπεία που εφαρμόζει στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας η κλασική ιατρική, αφού έχει αποδειχτεί ότι μειώνουν τις ώσεις, δηλαδή τις περιόδους έξαρσης της νόσου. Οπως καταλήγει ο Νικολέ, μπορεί οι ασθενείς να μη βρίσκουν την πλήρη θεραπεία, που έτσι κι αλλιώς προς το παρόν δεν υπάρχει, ωστόσο αρκετοί από αυτούς καταφέρνουν να αποφύγουν την κορτιζόνη.
Κ.Ν.
